مقاومت حرارتی عایق ها

ضریب مقاومت حرارتی که آن را با R نشان می دهند، برعک ضریب انتقال حرارت است و درواقع مقدار مقاومت ماده در مقابل جریان انرژی گرمایی می باشد. مقدار دقیق R عبارت است از عک ضریب انتقال حرارت k ضرب در ضخامت ماده  d R=d/k

واحد مقاومت حرارتی در سیستم متریک ( m2.0K/W متر دو درجه کلوین بر وات) است. میزان بهینه بودن یک عایق را با مقدار R-value آن عایق می سنجند. هرچه ضریب R یک عایق بالاتر باشد، عایق بهتری بوده و گرما را کمتر از خود عبور می دهد. ملا ضریب R برای بتون معمولی تقریبا 0.08 در هر اینچ ضخامت است ولی پشم شیشه نرمال R-value برابر 4 در هر اینج ضخامت دارد.

با توجه به رابطه R با k نمی توان نتیجه گرفت که ملا دو برابر کردن ضخامت، مقدار اتاف انرژی را نصف می کند. بلکه نسبت R با ضخامت، نمایی است و با اضافه کردن مقدار عایق با ضخامت کم، اتاف انرژی به میزان چشم گیری کاهش می یابد ولی بعد از آن، اضافه کردن ضخامت عایق تاثیر با شدت اولیه را نخواهد داشت. حتی در عایق کاری لوله ها، ممکن است با اضافه کردن ضخامت عایق، مقدار اتاف انرژی بیشتر نیز بشود .

توجه شود که میزان بهینه بودن عایق های ضدتابش با ضریب انعکاس آن بیان می شود و نه با ضریب مقاومت حرارتی چرا که این عایق ها باید کسر نور جذب شده توسط ماده را به حداقل رسانده و کسر انعکاسی را به حداکلر برسانند. ضریب انعکاسی یک ماده عددی است همواره بین صفر و یک. ضریب یک بیان گر ماده منعک کننده ایده آل است، به وری که %011 حرارت تابیده شده را منعک می کند. به ضریب تشعشع مراجعه شود. نکته ای که در مورد ضریب انتقال حرارت باید در نظر گرفت این است که ضریب انتقال حرارت با افزایش دما،
افزایش می یابد. معمولا در مدارک فنی تولیدکنندگان، ضریب انتقال حرارت در دمای محیط +230C ارائه میشود. برای محاسبه مقدار سرمایه برگشتی و سود عایق کاری، باید ضریب انتقال حرارت در شرایط عملی را در محاسبات وارد نمود .