لوله های پلیمری پوش فیت از جنس پلی پروپیلن بوده و نحوه اتصال آنها بصورت اورینگی بوده و بدلیل داشتن دانه بندی گرانول دارای خاصیت خود اطفایی می باشد. با توجه به سیستم آب بندی لوله کشی پوش فیت نیاز به نصب بستهای زیاد جهت مهار هرکدام از قطعات لوله و اتصالات لوله کشی ها بوده که بایستی توسط افراد متخصص این کار صورت پذیرد. همچنین با توجه به انعطاف پذیر بودن لوله های پوش فیت مقاومت خوبی در مقابل ضربات ناشی از افتادن مصالح ساختمانی دارد.
از لوله های چدنی برای انتقال فاضلاب استفاده می شود و به وسیله فتینگ های چدنی سرکاسه دار بهم ارتباط می یابند. شکل ارتباط و نحوه اتصال بوسیله کنف و سرب می باشد. بطوریکه فاصله بین سر کاسه و انتهای سر کاسه لوله یا فتینگ که در داخل آن قرار می گیرد باید کاملاً خشک و تمیز باشد ابتداء کنف در آن کوبیده می شود بدیهی است کنف درزگیری باید به صورت طناب و شامل 7 تا 10 رشته منظم تاب داده شده باشد. سرب درزگیری باید دارای کیفیت یکنواخت تمیز ، عاری از مواد خارجی باشد سرب مذاب باید روی کنف کوبیده شده ریخته شود. سرب ریزی باید بطور پیوسته و بدون انقطاع صورت گیرد.
مزایای لوله های چدنی مقاوم بودن آنهــا در مقابل ضربه و عدم پوسیدگی می باشد. ولی معایب آن سنگینی ، عدم سرعت و سهولت در نصب و داشتن پرزهای ریخته گری در داخل آن که در بعضی مواقع باعث عدم سریع انتقال فاضلاب می باشد.
همزمان با آغاز بکار گیری وسیع فلزات در صنایع مختلف تا بحال ، محققین همواره در تلاش برای تقلیل نقاط ضعفی همچون خوردگی این مواد و افزایش مقاومت آنها در برابر عواملی نظیر زنگ زدگی با تولید آلیاژ های برتر و یا انتخاب یک پوشش متناسب به عنوان روکش فلزات بودند. در این راستا روش آبکاری ، تولید فلزات آلیاژی و در نهایت استفاده از رنگ و انواع پلیمرها مورد نظر قرار گرفته است.
پاره ای از مواد پلیمرها توانسته اند حتی جایگزین فلزات گردند. بعنوان مثال در تاسیسات لوله کشی ساختمانها و صنایع گوناگون که مسئله خوردگی فلزات همیشه موجب خسارت مستقیم و غیر مستقیم عمده بوده است.
لوله های PE ، PVC، PP، PB که از نظر کاربردی فاقد گرفتاری های لوله های فلزی از جمله پوسیدگی و زنگ زدگی و غیره بوده و تا حدی جایگزین لوله های فلزی شده اند. ولی این نوع لوله ها نیز دارای نقاط ضعف دیگری مانند محدودیت عملی در انتقال حرارت و یا تحمل فشار و دمای بالا و غیره می باشند.
نکته :
جهت رفع این نقیصه و دستیابی به فرمولی که کلیه مزایای فلز و پلیمر را داشته و عاری از معایب آنها باشد، تلفیق مواد پلیمر و فلز بود که مورد توجه محققین قرار گرفت، بطوریکه در سیستم های لوله کشی بویژه تاسیسات بهداشتی ، حرارتی و برودتی در چند سال گذشته تحولات جدیدی بوجود آمده که نتیجتاً موفق گردیده اند با استفاده از پلی اتیلن و یکی از فلزات رنگی ، نوعی لوله چند لایه تولید نمایند. این نوع لوله ها در کشورهای پیشرفته صنعتی به مرور جایگزین لوله های فلزی سنتی می شوند.